“Cultuur is een manier om de wijken te versterken; theater-initiatieven in zowel de wijk als op school werken verbindend!”
Kennis en interesses: Cultuur, armoedeproblematiek, diversiteit
Wie ben je?
Ik ben Marije Schnabel (33 jaar) en ben een paar jaar geleden teruggekeerd op het eiland van Dordt. Mijn wortels liggen hier. Mijn vaders familie kwam op de vlucht voor de pogroms hier terecht in 1818. Mijn betovergrootvader startte in het centrum een juwelierszaak. Mijn opa was de laatste juwelier, vast nog wel bekend bij oude Dordtenaren. Ik heb zelf theologie gestudeerd, en woon in het centrum op de Voorstraat.
Wat doe je?
Ik ben toneelregisseur, maar sinds de Corona tijd werk ik als bron- en contactonderzoeker bij de GGD om mensen te adviseren. Dat is soms best heftig. Mensen zijn vaak zenuwachtig, bang dat ze iets verkeerd doen, of anderen besmetten. Je kunt ze dan geruststellen. Hiervoor werkte ik bij de Kunstcommissie van het Ministerie van Financiën. Daar heb ik een financieel spel gemaakt waarmee ambtenaren van diverse afdelingen met elkaar werden verbonden. Dit spel wordt nog steeds gebruikt als (eerste) kennismaking.
Ik ben met dit idee ook mijn eigen bedrijf begonnen. Het heet ‘de Kampvuurmethode’. Mijn spellen zijn op maat gemaakt en kunnen organisaties en bedrijven inzetten om gezamenlijk via een creatieve brainstorm en spelonderdelen die passen bij de organisatie op te lossen. Het werkt als een soort ontdekkingsreis. Verder lees ik enorm veel, schilder en teken ik en houd ik van koken.
Waarom houd je van Dordrecht?
Omdat ik hier geboren en getogen ben. Ik heb in Utrecht en Amsterdam gewoond. Ook daar hebben ze grachten, maar niets voelt zo thuis als Dordrecht. Vooral het Carillon van de Grote Kerk, geeft me dat speciale gevoel. Dat is zo mooi. Het valt mij op dat steeds meer leeftijdgenoten ook langzaam terugkeren naar Dordrecht. Eerst hebben ze er weerstand tegen, maar blijkbaar heeft deze stad toch een grote aantrekkingskracht. Ze kunnen het eiland niet echt missen.
Wat wil jij voor Dordt?
Ik zou willen dat de komende jaren het culturele leven weer meer wordt ontwikkeld. De gesprekken, de voorstellingen, de exposities. In mijn jeugd waren er veel meer culturele activiteiten, dan nu. Dat mist mijn generatie nu in de stad. De programmering van Kunstmin moet daarom mooier, breder en nationaler worden, zodat er voor alle Dordtenaren iets te halen valt. Ik hoop dat we via cultuur ook weer met elkaar in gesprek komen, en elkaar beter leren kennen. Kan er bijvoorbeeld een cultuurfestival in Dordrecht komen, waar makers korte voorstellingen geven en waardoor mensen worden verrast?
Ik zie cultuur ook als een manier om de wijken te versterken. Want theater-initiatieven in zowel de wijk als op school werken verbindend. Het prikkelt bovendien de fantasie en vergroot de weerbaarheid van kinderen.
